De tijd vliegt!

De tweede week en derde week en begin vierde! WAUW!
Pff, wat vliegt de tijd!

Een gehele nieuwe ervaring, laten we het daar op houden.
We begonnen deze week met het bezoeken van de projecten om daarna een keuze te maken. Veel verschillende maar mooie projecten. Je zag grote verschillen. Sommige projecten vonden plaats in containers. Een ander project vind plaats op een school waar alles heel mooi is ingericht en waar ze boeken en schriften hebben.
Ik heb de stageplek Ingubo gekregen. Hier valt informatie over te vinden op facebook en internet. Dit project vind plaats in Nemato. Bij dit project komen kinderen naar schooltijd naar ons toe om huiswerk te maken, activiteiten te doen etc. Hun ouders zijn vaak op de vuilnisbelt te vinden waar ze normaal gesproken naar toe zouden gaan. Mijn eerste dag was gelijk al heel bijzonder. Ik kwam makkelijk in contact met de jongere kinderen. (2 t/m 5 jaar) Wat knuffelen en kleine Engelse woordjes uitbeelden. Voet, hand, oog etc. De oudere kinderen zaten wat met elkaar rond te hangen. In het begin was er geen begeleiding en was ik samen met een ander meisje uit Duitsland: Sarah. Dit scheelde een hoop want ze kon me wat dingen uitleggen. Uiteindelijk ben ik met de kinderen gaan tafeltennisen. Dit was erg leuk en er kwam ook echt wat contact. Helaas zijn de dagen van half 2 tot half 5 en is er niet heel veel stagetijd. Dit komt omdat we met teveel studenten zijn en de projecten vol zitten. Daarom ben ik bezig met een activiteitenmap zodat deze gebruikt kan worden op elke locatie en voor de nieuwe studenten. (Heb je nog leuke activiteiten? )
Aan het eind van mijn eerste dag gingen de kinderen zingen want ze zouden zondag gaan optreden in de kerk. Ik zat met drie kindjes op schoot te luisteren. Verbazingwekkend dat iedereen kan zingen! Mooi kan zingen! Vol nieuwe indrukken en veel vragen ging ik naar huis toe.
De dag erna had ik lessen op school waardoor ik niet naar Ingubo kon. Maar vrijdag wel weer. Omdat ik veel vragen had wou ik in gesprek met de leider daar. Maar die is er vrij weinig. Wel nam ik me voor om contact te maken met Mama ( een begeleider) en de zang/Engels lerares. Dit lukte ook en daarna begonnen we met de activiteiten. Een leuk bal spel en veel contact met de kinderen. Zelfs geprobeerd om namen te leren. Dat is wel iets wat erg lastig is. Ik ben al slecht met namen en dan krijg je namen als mentatischaiesk. Zoiets! Aan het eind van de dag terwijl we een activiteit deden werd ik geroepen. Er lag een meisje op de grond te stuiptrekken. Sarah en ik kwamen er gelijk aan maar wisten niet hoelang ze daar al lag. Het leek op een epileptische aanval maar de begeleiders konden hier niks duidelijk over maken alleen dat ze het wel vaker had. Ze was aan het schuimbekken en leek te stikken. We hebben geprobeerd dat het schuim uit haar mond kwam en nadat het stuiptrekken gestopt was hebben we haar op de zijkant neergelegd. 5 minuten lang geen contact en geen reactie. We voelden geen hartslag en na ons idee ademde ze ook niet meer. We hadden gelijk gevraagd of ze een ambulance nummer hadden maar ze hadden het verkeerde nummer. Gelukkig kwam ze naar 5 minuten een beetje bij en knipperde ze weer met haar ogen. We wouden met haar naar het ziekenhuis maar omdat ze geen verzekering had kon dit niet. Dus daar is het geëindigd, we zijn op gehaald met de taxi en hebben haar naar huis gebracht. Meer konden we niet doen. Dit voelt heel frusterend en het tegenovergestelde van Nederland. Een ook spookte de vraag door me heen, had ik haar moeten reanimeren, of is dit normaal na een aanval. Gelukkig is het goed afgelopen maar er komen veel vragen los.
’s avonds hadden we de miss en mister stenden verkiezing. Een gemaskerd gala. Erg leuk en een goede afleiding voor die dag. Alleen waren we allemaal zo moe dat we niet mee zijn gegaan naar de afterparty. Ook nog het geval van: je eerste week hier en gelijk een gala. Het laatste waar je aan denkt als je je koffer inpakt is je gala jurk. Gelukkig met veel creativiteit zijn we er komen!
Zaterdag zijn we naar East Londen gegaan. Auto huren en die kant op. We reden langs de zee en hadden elk moment een heel mooi uitzicht. Soms moesten we hard remmen omdat er dan weer een geit of een koe over de wegliep of dat we een taxibusje voor ons hadden met 30 mensen. Je moet in Nederland al heel oplettend zijn maar hier nog veel meer. We hebben eerst lekker geluncht bij de zee en genoten van het uitzicht. Daarna zijn we de rosten opgeklommen. Toen moesten we maar opzoek naar de winkelcentrum. Op naar het winkelcentrum Hemmingway. (Jaaa… iets bekends). Hemmingway was erg groot met super veel winkels en we hebben niet genoeg gehad om aan 5 uur om alles te verkennen maar met tassen vol zijn we terug gegaan. Thuis aankomen lekker sushi gegeten en daarna lekker het bed in. Zondag moest ik namelijk om 9 uur klaar staan om naar de kerk te gaan met het project.
De kerk was een hele rare maar mooie ervaring. We kwamen binnen en hadden achterin een plaatsje gevonden maar werden daar weggehaald en moesten voorin gaan zitten. Daar werden anderen weggestuurd. Het was een en al gezang en gedans in de kerk. Werd er wat gezegd dan kwam er vaak Amen en oh jezus. En dan begonnen ze weer te zingen. Tijdens het optreden van de kinderen kwam er een meisje naar mij toe en die heeft de hele tijd op schoot gezeten. Ik denk dat ze 1 of 1,5 was en ze had al ritme gevoel. Aan het eind werden we allemaal geknuffeld en bedankt dat we gekomen waren. Hele mooie ervaring.
’s middags hadden we de moulin rouge cruise! Verkleed als moulin rouge (zomerjurkje) de boot op. Een paar uurtjes rond gedreven op cowie river en daarna aan de cocktails in barmuda! Veel gezelligheid!

Ik kan het bijna allemaal niet meer terughalen, er is heel veel gebeurd al die weken al! Het zijn voornamelijk afscheids en feest weken omdat veel mensen weggaan en de zomervakantie bijna begint in Afrika. We zijn straks nog maar een handje vol mensen over voor anderhalve maand! Daarna komt de nieuwe lichting alweer!

Inmiddels zijn we wel helemaal ingeburgerd en voelt het allemaal wat vertrouwder op de stageplek maar ook in het dorp! Ik begrijp de mensen wat beter en ook eindelijk een gesprek gehad met mijn stagebegeleider, nu weet ik een beetje wat ik moet doen. Ik doe voornamelijk spelletjes maar ik wil er wel wat meer van maken. Elke dag spelletjes doen begint ook een keer te vervelen voor de kinderen en mij.
Afgelopen week hebben we een vlot gebouwd op stage, want zaterdag was een vlot race op de cowie river. Er wouden 5 kinderen mee en we waren met drie begeleiders. We dachten dat de vlot heel goed gebouwd hadden. En de eerste proefvaart werd al snel gemaakt. We hadden de vlot in het water gelegd omdat we dachten dat het moest. (niet dus) Maar er zat een kind op en toen liet een ander kind hem los. Toen begon hij dus te drijven en met de stroming mee. Als heldhaftig persoon gooide ik mijn schoenen en kleren uit (kind kon niet zwemmen) en dook er achter aan. Gelukkig kwam sarah helpen en waren we snel weer terug. (Het water was ijs en ijs koud, en voor we er insprongen stonden we in de brandende zon). Helaas 10 minuten later zat dimi (ander begeleider) op het vlot en viel er van af waardoor het vlot wegdreef. Weer het water in. Gelukkig begon de vlotrace daarna snel. Helaas op het moment dat de reddingsvesten aan waren en twee kinderen aan boord begon het vlot uit elkaar te vallen. De andere vlotten zagen we langzaam uit zicht verdwijnen en in een hele impulsieve actie hebben we een ton gepakt en zijn met ze drieën gaan zwemmen. Sarah ik en een kind dat kon zwemmen. Het was koud maar we hebben het einde gehaald, met de reddingsboot naast ons! En we hebben de Disasterprice gewonnen! Super trots!
Daarna weer een feestje in barmuda en daarna nog even naar het strand geweest, en eindelijk durven zwemmen. De golven waren niet hoog en we hadden een goede plek gevonden.
Zondag ben ik wezen kano varen met Pam. Haar laatste dagje in PA. We waren binnen 45 minuten al zat, waardoor we de kano terug hebben gebracht en zijn gaan zwemmen en gaan zonnen. Lekker ontspannen. S avonds weer naar barmuda en daar gegeten en toen was het tijd voor een drankje bij guido’s met uitzicht op zee. En dat was het einde van het weekend.

Natuurlijk praat ik nu veel over de leuke dingen die we allemaal wel niet doen maar er zijn ook veel ervaringen met de kinderen die gebeuren. Kinderen die wonden hebben maar niet naar het ziekenhuis kunnen etc. Maar ook hun reactie, waar wij als nederlanders panisch over doen (een snee van 5 cm) kijken de kinderen er naar en vragen rustig om een pleister.
Ook is het heel moeilijk om de aandacht te verdelen en ook met de vraag hoe ga je nu eigenlijk met ze om. Mag je ze wel de hele tijd knuffelen als ze er om vragen. Afgelopen maandag was ik alleen en ik had 2 uur lang overal wel een kind hangen. Zaten ze aan mijn haren en tijdens anne maria koekkoek kon ik geen stap verzetten omdat overal een kinderhandje zat. Dit maakt het heel lastig want je wil ze allemaal even veel aandacht geven maar het kan niet! Dus iets wat ik moet gaan uitzoeken. Verder heel interessant en ben benieuwd wat ik hier allemaal ga leren!

Deze week is het natuurlijk sinterklaas en dat gaan we leuk vieren met alle nederlanders en engelsman en vrouw. Het sinterklaasspel. Vrijdag ben ik een dag vrij omdat ik 2 weekenden gewerkt heb en dan is de dag ook vol gepland ( ik weet nog niet met wat) waarschijnlijk surfen of boogy boarden( of hoe je het schrijft). Zaterdag gaan we een dagje op pad. Ik hoop eigenlijk dan wat dieren te mogen gaan spotten. Inmiddels giraffen en zebra’s gezien zomaar aan de zijkant van de weg. Zondag hebben we een bedankje voor de vrijwilligers van het kamp. Hier gaan we ook weer met een boot de cowie river op en bbq-en. Dus weer een hele week vol gepland. Niet om mensen jaloers te maken maar als het hier 22 graden is, lopen we hier in lange broeken. Ik moet er niet aan denken hoe koud ik het nu wel niet zou hebben in NL.

Heel veel lieve groetjes van het uit mooie Africa, en het volgende drankje dat ik hier zal drinken zal op jullie zijn!